uwzględniać

uwzględniać
{{stl_3}}uwzględniać {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}uvzglɛndɲaʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}]{{/stl_4}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_6}}uwzględnić {{/stl_6}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}uvzglɛndɲiʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_37}}imp {{/stl_37}}{{stl_8}}-ij{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_26}}vt{{/stl_26}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_26}}vt {{/stl_26}}{{stl_37}}perf {{/stl_37}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}1) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}brać pod uwagę{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_33}}okoliczności{{/stl_33}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_33}}warunki {{/stl_33}}{{stl_14}}berücksichtigen{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}beachten {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}2) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}przychylić się do{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}\uwzględniać prośbę {{/stl_22}}{{stl_14}}eine Bitte berücksichtigen {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}\uwzględniać wniosek {{/stl_22}}{{stl_14}}einem Antrag stattgeben {{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_16}}form{{/stl_16}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • uwzględniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uwzględniaćam, uwzględniaća, uwzględniaćają, uwzględniaćany {{/stl 8}}– uwzględnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, uwzględniaćnię, uwzględniaćni, uwzględniaćnij, uwzględniaćniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • uwzględniać — ndk I, uwzględniaćam, uwzględniaćasz, uwzględniaćają, uwzględniaćaj, uwzględniaćał, uwzględniaćany uwzględnić dk VIa, uwzględniaćnię, uwzględniaćnisz, uwzględniaćnij, uwzględniaćnił, uwzględniaćniony 1. «brać pod uwagę, mieć na względzie, liczyć… …   Słownik języka polskiego

  • brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

  • nawias — 1. Być, czuć się, pozostawać, znajdować się itp. poza nawiasem czegoś «być, czuć się, pozostawać, znajdować się itp. poza czymś, czuć się zbędnym, nie brać w czymś udziału, być odsuniętym, usuniętym od czegoś»: Znam wyjątkowo sprawną fizycznie… …   Słownik frazeologiczny

  • poprawka — Brać, wziąć poprawkę (na coś) «uwzględniać, uwzględnić (coś), brać, wziąć (coś) pod uwagę, pamiętać (o czymś)»: (...) jechał ostrożnie, biorąc poprawkę na cudze błędy, a jednak nie ustrzegł się wypadku. Polityka 21/1995 …   Słownik frazeologiczny

  • wejść — 1. Coś komuś weszło w krew, w nawyk, w nałóg «coś stało się czyimś przyzwyczajeniem, czyjąś naturą»: (...) w nawyk weszła im poobiednia drzemka. Roz bezp 1998. Był przekonany, że w pośpiechu, z jakim zmierzał w kierunku wczorajszej zabawnej… …   Słownik frazeologiczny

  • wchodzić — 1. Coś komuś weszło w krew, w nawyk, w nałóg «coś stało się czyimś przyzwyczajeniem, czyjąś naturą»: (...) w nawyk weszła im poobiednia drzemka. Roz bezp 1998. Był przekonany, że w pośpiechu, z jakim zmierzał w kierunku wczorajszej zabawnej… …   Słownik frazeologiczny

  • aspekt — m IV, D. u, Ms. aspektkcie; lm M. y 1. «punkt widzenia, z którego się coś rozpatruje; widok, perspektywa, wygląd, ujęcie, postać, przejaw, strona czegoś» Aspekt gospodarczy. Aspekty zagadnienia, zjawiska. Uwzględniać wszystkie aspekty czegoś.… …   Słownik języka polskiego

  • iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

  • liczyć — ndk VIb, liczyćczę, liczyćczysz, licz, liczyćczył, liczyćczony 1. «wykonywać działania arytmetyczne, rachować; wymieniać liczby w kolejności» Liczyć dobrze, szybko. Liczyć do dwudziestu. 2. «obliczać coś, dodając do siebie poszczególne jednostki; …   Słownik języka polskiego

  • nawias — m IV, D. u, Ms. nawiassie; lm M. y 1. «znak pisarski, zwykle w kształcie pary łuków (także: każdy z tych łuków), oddzielający wyrazy lub zdania wtrącone albo uboczne wyjaśnienia, uwagi» Otworzyć, zamknąć nawias. Ująć, wziąć coś w nawias. Napisać …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”